Opis
Życiorys Romana Ingardena przypomina dantejską wędrówkę z raju do piekła. W młodości uczeń znakomitych filozofów Twardowskiego i Husserla, studiował we Lwowie, Getyndze i Fryburgu. Wykształcenie i napisane prace uplasowało go w elitarnym gronie światowych fenomenologów. Przyjaźnił się z Edith Stein i inspirował jej myślą. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości rozpoczął pracę w lubelskich i toruńskich szkołach średnich, aby po uzyskaniu habilitacji przenieść się na Uniwersytet Lwowski. Wojna była czasem walki o przetrwanie własne i rodziny. Po wojnie następuje chyba najtrudniejszy okres, w którym Ingarden brał aktywny udział: walka o reaktywację ośrodków akademickich, czasopism i towarzystw filozoficznych, obronę autonomii polskiej filozofii i nauki oraz dorobku filozofii lwowskiej. Chronologiczny zakres dwutomowej biografii obejmuje lata 1893–1938 (tom I) oraz 1939–1970 (tom II). Praca napisana została w oparciu o materiały źródłowe, dokumenty archiwalne, biblioteczne i korespondencję, opatrzona została także niepublikowanymi dotąd zdjęciami.
Roman Witold Ingarden zalicza się do najważniejszych filozofów XX wieku, zarówno polskich jak i światowych. Wymienia się go w jednym szeregu wśród takich postaci, jak Kazimierz Twardowski, Jan Łukasiewicz, Alfred Tarski, Kazimierz Ajdukiewicz, czy Tadeusz Kotarbiński i Stanisław Leśniewski. Był wychowankiem dwóch ważnych postaci w świecie XIX i XX wiecznej filozofii. We Lwowie, gdzie podjął studia filozoficzne, inspiratorem jego działań był Twardowski. To on wysłał Ingardena na studia do Getyngi i sprawił, że dostał się pod opiekuńcze „skrzydła” Edmunda Husserla. Kontakt z tym wielkim filozofem sprawił, że Ingarden dołączył i stał się z czasem jedną z najważniejszych postaci w kręgu fenomenologów jego szkoły. Lata studiów w Getyndze i później we Fryburgu sprawiły, że stał się najbliższym i ulubionym jego uczniem. „Niestety do dnia dzisiejszego nie powstała w literaturze filozoficznej, wyczerpująca, obszerna, sporządzona na źródłach archiwalnych biografia filozofia – piszą autorzy książki – Ta, istotna luka, musi zostać wreszcie zapełniona, zwłaszcza że w 2020 roku obchodzić będziemy 50 rocznicę śmierci filozofa”.
W oparciu o Archiwum Rodzinne, udostępnione przez wnuka filozofa, Krzysztofa Ingardena, wydane zostały trzy zbiory korespondencji: Korespondencja między Romanem Ingardenem i Kazimierzem Twardowskim (2016); Korespondencja Romana Witolda Ingardena. Z dziejów Studia Philosophica Commentarii Societatis Philosopicae Polonorum (2018); Korespondencja Izydory Dąmbskiej z Romanem Witoldem Ingardenem (2018). Tomy ukazały się w serii Biblioteka Europejska. Prace zostały podjęte przez zespół Profesora Radosława Kuliniaka (D. Leszczyna, M. Pandura. Ł. Ratajczak) celowo. Miały za zadanie przygotować w sposób systematyczny grunt pod napisanie biografii Romana Ingardena.
