Krzysztof Zawisza jest osobą o wybitnych zdolnościach poznawczych i niezwykłej interdyscyplinarnej wiedzy. Czynnym naukowo fizykiem teoretykiem, matematykiem, filozofem, poetą i prozaikiem. Jest też osobą obdarzoną IQ 191, przy najwyższym ilorazie inteligencji notowanym obecnie na świecie oraz potwierdzonym wiarygodnymi testami w wysokości 192. Mimo że pozostaje poza oficjalnym środowiskiem akademickim, jest naukowcem czystej wody, ponieważ swoją pracę traktuje jako misję dociekania prawdy. Jego myśli i poglądy zasługują na uwagę, ponieważ identyfikują ograniczenia i bariery, które są źródłem problemów o fundamentalnym znaczeniu dla teraźniejszości oraz przyszłości całej ludzkości a także wskazują nowatorskie rozstrzygnięcia bądź kierunki rozwiązań tych kwestii. Naszą powinnością, powinnością zwykłego człowieka, jest domaganie się naukowej prawdy o sobie samych oraz czasach i środowisku, w których żyjemy.
Autor „Paradygmatu…” tak diagnozuje współczesność: „W pogrążającym się stopniowo w politycznym, społecznym i ekonomicznym chaosie świecie coraz częściej snujemy apokaliptyczne wizje końca życia na Ziemi już to na skutek zderzenia z asteroidą, już to na skutek katastrofalnych zmian klimatu, już to na skutek naszej własnej, ludzkiej, destrukcyjnej działalności. Również kolejne instytuty, instytucje i think tanki wypuszczają kolejne raporty prognostyczne, w których znajduje się jednak miejsce przede wszystkim nie na analizę szans rozwoju, ale przewidywanie zagrożeń, jakie niesie (czy też rzekomo niesie) przyszłość. Owa obawa przed nadchodzącą przyszłością i niewiara w nasze możliwości oraz pozytywną zdolność kreowania świata również jest oczywiście związana z wyparciem się przez człowieka rozumu. Dlatego odrzucająca logikę oraz rozumność współczesna cywilizacja nie ma żadnej wizji swojej przyszłości. Co najwyżej spekuluje na temat owej przyszłości, zachowując się tak, jakby przyszłość ludzkości miała sama z siebie nadejść; nie zaś zostać stworzoną przez człowieka. Ów bezrozumny fatalizm oraz ucieczka przed wzięciem odpowiedzialności za przyszłość stawia współczesną kulturę oraz cywilizację na poziomie społeczeństw i kultur prymitywnych, w których tak jednostki, jak i całe społeczności nie są zdolne do planowania tejże przyszłości oraz do brania pełnej odpowiedzialności za siebie i za własny rozwój. Ta infantylna postawa owocuje z kolei pogłębiającą się obawą przed nadchodzącymi czasami, którą możemy obecnie na każdym kroku śledzić. Czas już z tym skończyć”. Do tego cytatu dodam od siebie – Czas na nową epokę, epokę rozumu!
Słowo wstępne 7
1. Przystanek Rozsądek, czyli myślenie bezrozumne 11
2. Świat, jaki jest, każdy widzi? 19
3. O czym rozmawiałby Einstein z Newtonem? 26
4. Meandry i manowce myślenia 35
5. Dlaczego nie można zobaczyć czasu? 41
6. Kupą, Mości Panowie! 54
7. Człowiek – gatunek przejściowy 63
8. Ciemna materia i Model Standardowy 75
9. Mars i egzoplanety 99
10. Reguła Przypadku 116
11. Instytut Synkrytyczny 138
12. Skrzydlate plecaki i odkurzacz niszczący zło 145